Ik lees momenteel De kunst van het ongelukkig zijn. Het is een werk van Dirk de Wachter wat, je raadt het al, gaat over ongelukkige gevoelens. Hoe ga je daar mee om? Een passage uit ‘Deel 1 Geluk?’ die mij sterk aanspreekt is de volgende:

“Je bent niet ziek als je ongelukkig bent. Ongelukkig zijn maakt deel uit van het leven, en ermee omgaan is wezenlijk, ik zou zelfs zeggen levensbelangrijk. Maar dat gebeurt te weinig. Verdriet wordt gepsychiatriseerd, en men komt massaal naar mijn collega’s en mezelf. De geestelijke gezondheidszorg heeft overal ellelange wachtlijsten. Het lijkst alsof iedereen alleen bij de therapeut zijn hart wil luchten.”

Hallelujah. Zou dat misschien de oplossing zijn? Simpelweg je hart luchten. En niet alleen bij een therapeut? Of specificieker; niet alleen bij een psychiater, psycholoog of psychotherapeut? Maar ook bij de therapeuten die van de psyche niet hun hoofdvak hebben gemaakt (waaronder ondergetekende). Denk aan de homeopaat, voetreflextherapeut, kinesioloog, orthomoleculair therapeut, you name it! We hebben allemaal oren en een opleiding die ons ook heeft getraind in gespreksvoering (met name met aandacht en compassie luisteren, het samenvatten en formuleren van een vraag en gezamelijk stellen van een doel).

Nog een leuk weetje uit dit boek: Wist je dat de oude Grieken onderscheid maakten tussen de chronos-tijd (objectieve kloktijd) en de kairos-tijd (de subjectieve innerlijke tijdsbeleving)? Tijdens een consult massagetherapie beleef je de kairos-tijd. Ik althans wel (zowel in mijn rol als therapeut als wanneer ik zelf een consult afneem bij een collega). Tijdens de behandeling lijkt de tijd anders te verlopen. Het schijnt dat we tegenwoordig zo gehaast leven, niet omdat de chronos-tijd verandert is (er zitten nog steeds evenveel seconden in een minuut en evenveel minuten in een uur), maar doordat we de tijd steeds ‘sneller’ ervaren. Beleef dus een andere kairos-tijd en kom met jouw (hulp)vraag naar mijn praktijk of naar een van mijn kundige collega’s. We staan klaar voor je, mét een luisterend oor.

Dus, gaat dat lezen! De kunst van het ongelukkig zijn, door Dirk de Wachter. Het is echt de tijd waard. 😉